Gisteren begon mijn scheerschuim tegen me te praten. Onzin. Scheerschuim heeft niets te vertellen. Maar zijn boodschap werd gedurende de dag steeds duidelijker. Ik loop al twee weken in hetzelfde joggingpak. Gewassen maar ongeschoren. Mijn overhemden – nog bedankt Hans Ubbink! – blijven in de kast, want ik bezoek toch geen klanten. Ook mijn vriendin bezoek ik niet, zij komt naar mij en mijn Australian. Was het andersom, dan stak ik me voor vertrek in naar iets waaraan Arno Kantelberg nog enig houvast zou hebben. Vandaar het goede voornemen: vanavond, voor het eten, ga ik me omkleden naar stylish casual. Voor de liefde.