Ik fotografeerde deze blinde muzikant in het plaatsje Silves in Portugal. Zijn geldkist had hij met een ketting aan zijn stoel vastgemaakt.

Als ik iemand fotografeer resulteert dat vrijwel altijd in een opname waarvan ik weet: daar gaat de geportretteerde heel blij mee zijn. Zoals je hier links kunt zien bij de foto van Yara (15). Daarnaast is er vaak een andere opname waarmee ik juist heel blij ben. Zoals dit verstilde moment waarin ze de camera even is vergeten.

Ik schreef en fotografeerde al het complete interne magazine van bouwbedrijf JP van Eesteren. Dit jaar breidden we uit met een magazine voor de externe relaties. Als redactie bedachten we dat het leuk zou zijn om beide covers uit één beeld te laten bestaan. Met op de ene cover een externe relatie en op de ander een personeelslid. Dit is het resultaat! (De fraaie vormgeving is trouwens het werk van Stef Kuiper).    

De opdracht die ik deed voor Albert Heijn staat online! Het ging om het fotograferen en interviewen van 28 medewerkers in verschillende functies voor hun wervingssite. Je kunt mijn selectie zien onder tabblad Fotograaf en alle foto’s en verhalen vinden op de werksite van Albert Heijn.

Van sommige opdrachten vergeet ik dat ik ze heb gedaan. Toen ik laatst ging inventariseren, kon ik in één keer zes websites aan mijn portfolio toevoegen. Leuke opdrachten, maar minder geschikt voor mijn eigen nieuwsbrief of website. Daarom meld ik het nu maar even.                  

Albert Heijn wil het eigen personeel aan het woord laten op haar wervingssite. Drie bureaus werden benaderd om vier personeelsleden ‘on the job’ te interviewen en te fotograferen. Degene met de beste resultaten zou alle functies mogen doen. Eén van de deelnemende bureaus was TBWA/NEBOKO LIVE. Zij schakelden mij in omdat ik kan schrijven én fotograferen. Daar was de klant het mee eens. Nu mag ik alle functies langs. Hamsteren!

Overheerlijk 100% bio-vegan eten doe je bij Gare du Nord in Rotterdam. Daar zit je lekker buiten tussen hun eigen kruiden of sfeervol binnen in een oud treinstel. Voor hen schreef ik een brochure en maakte een aantal foto’s om dit prachtige initiatief ook in andere steden van de grond te trekken. Want wat deze club doet voor de buurt is teveel om hier te beschrijven. Wat ze doen voor je buikje eveneens.

Tijdens een klifwandeling leidde mijn voorliefde voor oude meuk me naar wat vervallen schuurtjes. Daar bleek een zeventigjarige man in z’n eentje een opvang voor afgedankt pluimvee te runnen. Hun huisvesting? Afgedankte auto’s! Het was deze man, Verdon, zelfs gelukt van twee opgevangen fretjes te blijven houden nadat die de helft van zijn gevederde bevolking hadden afgeslacht. We kregen eieren in alle kleuren en maten. Mooie ontmoeting!